Brekkusund á tali

Þessa dagana er sundið stundað af miklu kappi.  Á góðum degi er fátt betra en að skella sér í hina frábæru Akureyrarlaug sem kölluð er Brekkulaug á mínum bæ.  Ástæðan er augljós - við búum á brekkunni og þurfum að klifra upp upp upp nokkrar brattar brekkur á leið í laugina.  Í dag var haldið af stað þegar sólin skein og litla bleika hjólið valið sem fararskjóti.

Það er erfitt að hjóla upp upp upp þegar litlar fætur stíga pedalana og þurfti oft að minna á einbeitingu þegar forvitnin dró athygli að öðrum hlutum.  Sú stutta talar einnig mikið (fær það víst frá móðurgenum er mér sagt...) og þegar hún enn sem oftar heyrði ekki og beygði því ekki var hún áminnt á að tala ekki út í eitt....  Óeki mamma ég skal vanda mig - sagði sú stutta og hjólaði af krafti en þegar talið tók aftur yfir og hún heyrði ekki tilmæli kom hún með útskýringu sem setti af stað hláturkrampa hjá móðri móður - fyrirgefðu mamma en ég held ég tali út í tvö....

Knús